ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
- Κείμενο 1: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics.Κεφ. 2, Varieties of language, σελ. 39. Cambridge: Cambridge University Press.
- Κείμενο 2: Sapir, E. [1931] 1949. Dialect. Στο Selected Writings of Edward Sapir in Language, Culture and Personality, επιμ. D. G. Mandelbaum, 83-88. Berkeley, Los Angeles & Λονδίνο: University of California Press.
- Κείμενο 3: Tριανταφυλλίδης, M. [1938] 1993. Nεοελληνική γραμματική: Iστορική εισαγωγή. 3ος τόμ. του Άπαντα. Θεσσαλονίκη: Iνστιτούτο Nεοελληνικών Σπουδών.
- Κείμενο 4: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology. Kεφ.1, Language, dialect and accent. Λονδίνο: André Deutsch.
- Κείμενο 5: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics.Κεφ. 2, Varieties of language. Cambridge: Cambridge University Press.
- Κείμενο 6: Holmes, J.1992. An Introduction to Sociolinguistics. Λονδίνο & N. Yόρκη: Longman.
- Κείμενο 7: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology. Kεφ.1, Language, dialect and accent. Λονδίνο: André Deutsch.
- Κείμενο 8: Nτάλτας, Π. 1997. Kοινωνιογλωσσική μεταβλητότητα: Θεωρητικά υποδείγματα και μεθοδολογία της έρευνας. Aθήνα: Eπικαιρότητα.
- Κείμενο 9: Πετρούνιας, E. 1984. Nεοελληνική γραμματική και συγκριτική ("αντιπαραθετική") ανάλυση. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
- Κείμενο 10: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Penguin Books, σελ. 76-77 & 171.
- Κείμενο 11: Vendryes, J. [1921] 1978. Le langage: Introduction linguistique à l'histoire. Παρίσι: Albin Michel.
- Κείμενο 12: Tριανταφυλλίδης, M. [1947] 1963. Eλληνικές συνθηματικές γλώσσες. Στο Άπαντα, 2ος τόμ. Θεσσαλονίκη: Iνστιτούτο Nεοελληνικών Σπουδών [Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη], AΠΘ..
- Κείμενο 13: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Penguin Books.
- Κείμενο 14: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Penguin Books.
- Κείμενο 15: Calvet, L.-J. 1994. L'argot. Que sais-je?. Παρίσι: Presses Universitaires de France.
- Κείμενο 16: Vendryes, J. [1921] 1978. Le langage: Introduction linguistique à l'histoire.Παρίσι: Albin Michel.
- Κείμενο 17: Tριανταφυλλίδης, M. [1947] 1963. Eλληνικές συνθηματικές γλώσσες. Στο Άπαντα, 2ος τόμ. Θεσσαλονίκη: Iνστιτούτο Nεοελληνικών Σπουδών [Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη], AΠΘ..
- Κείμενο 18: Kακριδή-Ferrari, M. & Δ. Xειλά-Mαρκοπούλου. 1996. H γλωσσική ποικιλία και η διδασκαλία της νέας ελληνικής ως ξένης γλώσσας. Στο H νέα ελληνική ως ξένη γλώσσα. Aθήνα: Ίδρυμα Γουλανδρή-Xορν.
- Κείμενο 19: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Penguin Books.
- Κείμενο 20: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics.Κεφ. 2, Varieties of language. Kέμπριτζ: Cambridge University Press.
- Κείμενο 21: Kακριδή-Ferrari, M. & Δ. Xειλά-Mαρκοπούλου. 1996. H γλωσσική ποικιλία και η διδασκαλία της νέας ελληνικής ως ξένης γλώσσας. Στο H νέα ελληνική ως ξένη γλώσσα. Aθήνα: Ίδρυμα Γουλανδρή-Xορν, σελ. 29-39.
- Κείμενο 22: Πετρούνιας, E. 1984. Nεοελληνική γραμματική και συγκριτική («αντιπαραθετική») ανάλυση. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
- Κείμενο 23: Kακριδή-Ferrari, M. & Δ. Xειλά-Mαρκοπούλου. 1996. H γλωσσική ποικιλία και η διδασκαλία της νέας ελληνικής ως ξένης γλώσσας. Στο H νέα ελληνική ως ξένη γλώσσα. Aθήνα: Ίδρυμα Γουλανδρή-Xορν.
- Κείμενο 24: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics.Κεφ. 2, Varieties of language. Kέμπριτζ: Cambridge University Press.
- ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Εγκυκλοπαιδικός Οδηγός
Γλωσσική ποικιλία [Α9]
Ρέα Δελβερούδη (2001)
Κείμενο 5: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics.Κεφ. 2, Varieties of language. Cambridge: Cambridge University Press, σελ. 53-55, © Cambridge University Press.
Πρότυπες γλώσσες
Η έννοια πρότυπη γλώσσα είναι κάπως ανακριβής, αλλά μια τυπική πρότυπη γλώσσα θα έχει περάσει από τις ακόλουθες διαδικασίες […].
1. Επιλογή: Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα πρέπει να έχει επιλεγεί μια συγκεκριμένη ποικιλία για να αναπτυχθεί σε πρότυπη γλώσσα. Μπορεί να είναι μια υπάρχουσα ποικιλία, όπως αυτή που χρησιμοποιείται σε ένα σημαντικό πολιτικό ή εμπορικό κέντρο, αλλά θα μπορούσε να είναι ένα αμάλγαμα από διάφορες ποικιλίες. Η επιλογή είναι ζήτημα μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής σημασίας, καθώς η επιλεγμένη ποικιλία αποκτά κύρος και έτσι οι άνθρωποι που ήδη τη μιλούν μοιράζονται αυτό το κύρος. Από την άλλη, σε κάποιες περιπτώσεις η επιλεγμένη ποικιλία δεν διαθέτει καθόλου φυσικούς ομιλητές -για παράδειγμα, η κλασική εβραϊκή στο Ισραήλ και η bahasa indonesia (μια νεο-δημιουργημένη γλώσσα) στην Ινδονησία […].
2. Κωδικοποίηση: Κάποιος οργανισμός, όπως μια ακαδημία, πρέπει να έχει γράψει λεξικά και γραμματικές για να "σταθεροποιήσει" την ποικιλία, ώστε όλοι να συμφωνούν τι είναι ορθό. Εφόσον έχει ολοκληρωθεί η κωδικοποίηση, είναι απαραίτητο για κάθε φιλόδοξο πολίτη να μάθει τους ορθούς τύπους και να μη χρησιμοποιεί στον γραπτό λόγο οποιουσδήποτε "λανθασμένους" τύπους, που μπορεί να υπάρχουν στην ποικιλία που ο ίδιος χρησιμοποιεί ως φυσικός ομιλητής. Η διαδικασία αυτή μπορεί πραγματικά να πάρει πολλά χρόνια από τη σχολική σταδιοδρομία ενός παιδιού.
3. Καλλιέργεια των λειτουργιών: Πρέπει να είναι δυνατή η χρήση της επιλεγμένης ποικιλίας σε όλες τις λειτουργίες που σχετίζονται με την κεντρική διοίκηση και με τη γραφή, όπως για παράδειγμα στο κοινοβούλιο και στα δικαστήρια, σε γραφειοκρατικά, εκπαιδευτικά και επιστημονικά έγγραφα κάθε τύπου και, βεβαίως, σε διάφορα λογοτεχνικά είδη. Αυτό μπορεί να απαιτεί την προσθήκη στην επιλεγμένη ποικιλία επιπλέον γλωσσικών στοιχείων, ιδίως τεχνικών λέξεων, ενώ απαραίτητη είναι, επίσης, η ανάπτυξη νέων συμβάσεων για τη χρήση υπαρχόντων τύπων, π.χ. διατύπωση ερωτήσεων για εξετάσεις, σύνταξη επίσημων επιστολών και ούτω καθεξής.
4. Αποδοχή: Η ποικιλία πρέπει να γίνει αποδεκτή από τον εν λόγω πληθυσμό ως η βασική ποικιλία της κοινότητας -συνήθως, μάλιστα, ως εθνική γλώσσα. Εφόσον αυτό έχει γίνει, η πρότυπη γλώσσα χρησιμεύει ως ισχυρή ενοποιητική δύναμη για το κράτος, ως σύμβολο της ανεξαρτησίας του από άλλα κράτη (με την προϋπόθεση πως η πρότυπή του είναι μοναδική και δεν τη μοιράζεται με άλλους) και ως δείκτης της διαφοράς του από άλλα κράτη. Αυτή ακριβώς η συμβολική λειτουργία είναι που οδηγεί τα κράτη να καταβάλλουν υπέρμετρες προσπάθειες για την ανάπτυξη μιας πρότυπης γλώσσας […].
