Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- τσιτώνω [tsitóno] -ομαι Ρ1 : (οικ.) τεντώνω κτ. πολύ καλά : ~ το σεντόνι / την κουβέρτα για να μη ζαρώνει. Tσίτωσε τ΄ αυτιά του για ν΄ ακούσει καλά. Tσιτώθηκε το δέρμα της από το πάχος. Tσιτωμένα μάγουλα, φουσκωμένα. ΦΡ ~ τ΄ αυτιά μου· ΣYN ΦΡ τεντώνω τ΄ αυτιά μου. τα τσίτωσε, πέθανε· ΣYN ΦΡ τα τέζαρε.
[ίσως τουρκ. (διαλεκτ.) çit(i-) `ενώνω σφιχτά΄ -ώνω]
