Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- ξεσαλώνω [ksesalóno] -ομαι Ρ1 : (οικ.) προκαλώ σε κπ. υπερδιέγερση, συνήθ. ύστερα από γλέντι, ξεφάντωμα, χαρούμενη φασαρία: Ξεσαλώθηκε / ξεσάλωσε το παιδί από το πολύ παιχνίδι. || (επέκτ.) γλεντώ, ξεφαντώνω: Πού θα ξεσαλώσουμε φέτος τις Aπόκριες;
[ξε- ελνστ. σαλ(ός) `χαζός, βλάκας΄ -ώνω]
