Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 4 εγγραφές [1 - 4] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- δυσφήμηση η [δisfímisi] Ο33 : ισχυρισμός ή διάδοση στοιχείων που θίγουν την υπόληψη ή τα οικονομικά συμφέροντα κάποιου: Tον κατηγόρησε για ~ των προϊόντων της εταιρείας του. Άρθρο ξένης εφημερίδας που αποσκοπεί στη ~ του τουρισμού μας. || (νομ.) ποινικό αδίκημα που συνίσταται στον ισχυρισμό ή στη διάδοση γεγονότος που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη κάποιου: Aπλή ~. Συκοφαντική ~, όταν ο υπαίτιος γνωρίζει ότι το γεγονός που ισχυρίζεται ή διαδίδει είναι αναληθές.
[λόγ. δυσφημη- (δυσφημώ) -σις > -ση μτφρδ. γαλλ. diffamation]
- δυσφήμιση η [δisfímisi] Ο33 : δυσφήμηση.
[λόγ. δυσφημι- (δυσφημίζω) -σις > -ση μτφρδ. γαλλ. diffamation]
- δυσφημιστικός -ή -ό [δisfimistikós] Ε1 : που αποσκοπεί στη δυσφήμηση κάποιου προσώπου: Οι πολιτικοί του αντίπαλοι έχουν αναλάβει δυσφημιστική εκστρατεία εναντίον του. Tο δημοσίευμα κρίθηκε ως δυσφημιστικό.
δυσφημιστικά ΕΠIΡΡ. [λόγ. δυσφημισ- (δυσφημίζω) -τικός]
- δυσφημώ [δisfimó] -ούμαι Ρ10.9 & δυσφημίζω [δisfimízo] -ομαι Ρ2.1 : ισχυρίζομαι ή διαδίδω κτ. που μπορεί να βλάψει την τιμή, την υπόληψη ή τα οικονομικά συμφέροντα κάποιου: H αποτυχία των μαθητών μας δυσφημεί το σχολείο μας. Γίνεται προσπάθεια να δυσφημιστεί η χώρα μας διεθνώς. Οι ανταγωνιστές του δυσφημούν τα προϊόντα της εταιρείας του.
[λόγ. < ελνστ. δυσφημῶ, αρχ. σημ.: `λέω κακοσήμαδα λόγια΄· λόγ. δυσφημ(ώ) μεταπλ. -ίζω με βάση το συνοπτ. θ. δυσφημησ-]
