Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 5 εγγραφές [1 - 5] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- δισταγμός ο [δistaγmós] Ο17 : η αμφιβολία για την ορθότητα μιας ενέργειας ή ο φόβος της αποτυχίας, που έχει ως συνέπεια τη δυσκολία στη λήψη κάποιας απόφασης: Έχω πολλούς δισταγμούς, αν θα πρέπει να αναλάβω αυτή την υποχρέωση. Aπάντησε αμέσως χωρίς κανένα δισταγμό. Άνθρωπος που δεν έχει ηθικούς δισταγμούς, ενδοιασμούς.
[λόγ. < ελνστ. δισταγμός]
- διστάζω [δistázo] Ρ2.1α : δεν μπορώ να καταλήξω σε μια οριστική απόφαση, δεν είμαι βέβαιος αν κτ. που θα πω ή θα κάνω είναι σκόπιμο, επιθυμητό ή ηθικά σωστό: ~ να υιοθετήσω τις απόψεις του. Δίστασε την τελευταία στιγμή να μιλήσει / να φύγει. Πες μου τι θέλεις, και μη διστάζεις. Δε διστάζει να συκοφαντήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους.
[λόγ. < αρχ. διστάζω]
- διστακτικός -ή -ό [δistaktikós] & δισταχτικός -ή -ό [δistaxtikós] Ε1 : 1. που διστάζει να πει ή να κάνει κτ.: Ήταν πολύ ~, δε μου φάνηκε πρόθυμος να βοηθήσει. 2. για κτ. που δείχνει δισταγμό: Προχωρούσε με διστακτικά βήματα. || (γραμμ.) που χρησιμοποιείται για να δείξει φόβο ή ανησυχία για κτ. δυσάρεστο: Διστακτικοί σύνδεσμοι, π.χ. μη, μήπως. Διστακτικά επιρρήματα. Διστακτικές προτάσεις, ενδοιαστικές.
διστακτικά & δισταχτικά ΕΠIΡΡ: Aπάντησε ~. Nέες μέθοδοι που άρχισαν να χρησιμοποιούνται ~. [λόγ. < ελνστ. διστακτικός· προσαρμ. στη δημοτ. με ανομ. τρόπου άρθρ. [kt > xt] ]
- διστακτικότητα η [δistaktikótita] Ο28 : η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο διστακτικός: Έδειξε ~, έλλειψη αποφασιστικότητας. Παρατηρείται κάποια ~ στον τομέα των επενδύσεων, στους επενδυτές.
[λόγ. διστακτικ(ός) -ότης > -ότητα]
- δισταυρία η [δistavría] Ο25 : η δυνατότητα που έχει ένας ψηφοφόρος να σημειώσει δύο σταυρούς προτίμησης σε έναν κατάλογο υποψηφίων.
[λόγ. δι- 1 + σταυρ(ός) -ία]
