Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- αναθέτω [anaθéto] -ομαι, ανατίθεμαι [anatíθeme] Ρ αόρ. ανέθεσα και ανάθεσα, απαρέμφ. αναθέσει, παθ. ανατίθεμαι, ανατίθεσαι, ανατίθεται, ανατιθέμεθα, ανατίθεστε, ανατίθενται, και (προφ.) αναθέτομαι, αόρ. ανατέθηκα, γ' πρόσ. (λόγ.) και ανετέθη, ανετέθησαν, απαρέμφ. ανατεθεί : δίνω εντολή σε κπ. ή συμφωνώ με κπ. να αναλάβει την εκτέλεση ενός έργου: Ο διοικητής τού ανέθεσε μια δύσκολη στρατιωτική αποστολή / την ένορκη διοικητική εξέταση. Οι έρευνες για πετρελαιοφόρα κοιτάσματα ανατέθηκαν σε ξένη εταιρεία. Θα του αναθέσουν τη διαχείριση της πολυκατοικίας. || εμπιστεύομαι σε κπ. ένα έργο, τον επιφορτίζω με κάποια υποχρέωση: Στη μητέρα έχει ανατεθεί η φροντίδα της οικογένειας.
[λόγ. < αρχ. ἀνατίθημι `τοποθετώ βάρος, αφιερώνω΄ με προσαρμ. στη δημοτ. κατά το τίθημι > θέτω (πρβ. μσν. αναθέτω ίδ. σημ.), σημδ. γαλλ. charger· λόγ. < αρχ. ἀνατίθεμαι]
