• (Συν. με προηγ. το και) όμως, αλλ’ όμως, εντούτοις:
  • (Ζήν. Δ́ 313)·
  • Κι ότιμως τα τορνέσα κάνουσι τα καμώματα, κι όχι τα παραμύθια (Κατζ. Ά 204).

[<αρχ. συνεκφ. ό,τι μη ή ότε μη με επίδρ. του όμως ή <συμφ. των συνδ. ότι και όμως. Τ. οντεμής, όντιμως, όντεμως και όντιμας σήμ. κρητ. Η λ. στο Βλάχ.]