• 1) Ορμή, φόρα:
  • όρμημα τούτου λέοντος αγρίου προδεικνύων (Βίος Αλ. 571).
• 2) Έφοδος, επίθεση:
  • ως λυσσητήρ κύων όρμησεν (ενν. ο Ομούρ) … Η δ’ άνω πρόνοια … ορώσα το … δρακόντειον όρμημα … βέλος αφίεται … κατ’ αυτού (Δούκ. 55⁴).
• 3) Εξέγερση, επανάσταση:
  • Ο δε βασιλεύς δείσας το όρμημα του λαού έφυγε εν τῃ μονῄ των Στουδίου (Byz. Kleinchron. Ά 166¹²).
• 4) Άλμα, πήδημα:
  • οι νέοι προσεπήδησαν ορμήματι καλλίστῳ (Βίος Αλ. 866).
• 5) (Προκ. για ποταμό) ορμητική ροή, ρεύμα:
  • τ’ όρμημαν του ποταμού (Χούμνου, Κοσμογ. 2044).
• 6) (Μεταφ.) παρόρμηση, παρότρυνση:
  • Βουλή … σταθηρά, όρμημα παρά φύσιν (Καλλίμ. 231).

[αρχ. ουσ. όρμημα]