• 1)
  • α) Αιώνια, για πάντα:
    • ν’ αφήσει όνομα καλό, παντοτινά να μείνει (Τζάνε, Κρ. πόλ. 457²²)·
    • (με την πρόθ. εις):
      • να αγοράσου μια άρκλα αρφανική … και να είναι και των παιδιώ μου … εις παντοτινά (Διαθ. 17. αι. 1⁴³)·
  • β) για πάντα, για όλη τη διάρκεια της ζωής κάπ.:
    • στα σωθικά παντοτινά να ’χεις μεγάλον πόνο (Πανώρ. Γ́ 246).
• 2) Κάθε φορά:
  • Οχ τους οποίους (ενν. θεούς) παντοτινά η παρακάλεσίς τους, ό,τι επεθύμα ελάβαινε (Σουμμ., Παστ. φίδ. Πρόλ. 55).
• 3) Από πάντα, ανέκαθεν:
  • παντοτινά εκείνη η εκκλησία (ενν. η Ρωμαϊκή) να ελειτούργα με άζυμον (Ροδινός 149).
• 4)
  • α) Συνέχεια, διαρκώς, όλο τον καιρό:
    • τά 'παν και τά μιλήσασι παντοτινά θυμάται (Ερωτόκρ. Γ́ 1735· Νεκταρ., Ιεροκοσμ. Ιστ. 108)·
  • β) αδιάκοπα, ασταμάτητα, ακατάπαυστα:
    • τ’ αμμάτια ετούτα … να τρέχουσι παντοτινά … τσι πόνους μου να δείχνουσι (Ροδολ. Έ 369).

[<επίθ. παντοτινός. Η λ. στο Meursius (λ. ‑νό) και σήμ.]