• 1)
  • α) Τελείως, εντελώς:
    • (Διακρούσ. 86⁹), (Καλλίμ. 1058)·
  • β) ολοσχερώς, ολοκληρωτικά, σ’ όλη την έκταση, απ’ άκρη σ’ άκρη:
    • τας δε ετέρας νήσους ηρήμωσεν αυτάς παντελώς (Έκθ. χρον. 80³³· Κορων., Μπούας 97)·
  • γ) (εδώ προκ. για ένδυμα) από πάνω μέχρι κάτω:
    • ενεδυσάμην παντελώς πτενότατον μαχλάμι (Διγ. Α 3715).
• 2) (Σε αρνητ. πρόταση) καθόλου, με κανένα τρόπο:
  • με τον Μιχάλη παντελώς δεν ήθελεν φιλίαν (Σταυριν. 572· Διγ. Άνδρ. 350³¹).

[αρχ. επίρρ. παντελώς. Η λ. και σήμ.]