• I. Μέσ. (μτβ. και αμτβ.) ραδιουργώ, δολοπλοκώ (εναντίον κάπ.):
  • (Ερμον. Λ πριν στ. 29)·
  • Ηρώδης κατά του Χριστού πανουργεύεται ερωτών τους μάγους (Lucar, Sermons 36)·
  • (εδώ με αιτιατ. προσώπου):
    • ο σκάνθαρος άλλο εμηχανεύθη, εκεί οπού 'τανε ο Ζευς τι τον επανουργεύθη (Αιτωλ., Μύθ. 2³²).
• II. Ενεργ. (μτβ.)
  • α) (εδώ με αντικ. αφηρημένη έννοια) υπονομεύω με δόλια μέσα:
    • πανουργεύει την ειρήνην (Δούκ. 133²⁴)·
  • β) επιδιώκω κ. με δόλιο τρόπο:
    • δεινώς οι Ρωμαίοι παρά των βαρβάρων … εμαστίζοντο, ουκ άλλο το πανουργευόμενον ή ότι καμφθέντες (ενν. οι Ρωμαίοι) αυτούς εξωνήσουσι (Δούκ. 57^24‑5).

[μτγν. πανουργεύομαι. Το ενεργ. τον 4.(;) αι. και σε σχόλ. (TLG)]