• 1) Νεανική ηλικία:
  • σαν εγίνη Αλέξανδρος εις την παλληκαρία, ερώτησε τον Φίλιππον να πάγει στον Μορέα (Αλεξ. 317).
• 2)
  • α) Ανδρεία, γενναιότητα:
    • (Χορτάτση, Ελευθ. Ιερουσ. Δ́ 86)·
    • ’σπίδες, λιοντάρια εσκότωσε με την παλληκαριά του (Ερωτόκρ. Β́ 250)·
  • β) (στον πληθ.) γενναία πράξη, κατόρθωμα, ανδραγάθημα:
    • να γράψεις τα καμώματα και τσι παλληκαριές μου (Φορτουν. Δ́ 251· Ερωτόκρ. Δ́ 1982).

[<ουσ. παλληκάριον + κατάλ. ‑ία. Ο τ. στο Βλάχ. (λ. παλικαργιά) και σήμ. Η λ., καθώς και διάφ. τ., και σήμ. ιδιωμ.]