• Ά (Αμτβ.) ξεκινώ ορμητικά, ορμώ:
  • Ενταύθα ορμώσασιν κι υπάουν ολόρθα εις την Μεθώνην (Χρον. Μορ. H 1690).
• B́ Μτβ. (Μεταφ.)
  • 1) Κατευθύνομαι προς κ., επιδιώκω κ.:
    • πορνείαν ορμώσει, αλλ’ ου καταβοδοθήσεται (Ο γεννηθείς νεώτερος … φ. 148).
  • 2) Κατατροπώνω, «κανονίζω», «τακτοποιώ» κάπ.:
    • τον λαόν της (ενν. της Πενταχιλίας) Έλληνες κακά της τον ορμώνουν (Πόλ. Τρωάδ. 10750).

[<ορμώ αναλογ. με τα ρ. σε ‑ώνω. Η λ. (;) και σήμ. ιδιωμ. με διαφορ. σημασ.]