• Ά Μτβ.
  • 1)
    • α) Θέλω, επιθυμώ:
      • (Λίβ. Sc. 2210, 2247), (Γαδ. διήγ. 72)·
    • β) επιθυμώ έντονα, ποθώ, λαχταρώ:
      • ορέγεται να την ιδεί, γοργόν την πείτε να 'λθει (Φλώρ. 966· Λίβ. Sc. 970)·
    • γ) επιθυμώ, ποθώ (ερωτικά) κάπ.:
      • (Κατζ. Ά 248)·
      • Κόρη πολλά σε ορέγομαι, να σε καταχορτάσω (Αχιλλ. (Smith) Ο 521)·
      • (με την πρόθ. εις + αιτιατ.):
        • (Πεντ. Δευτ. XXI 11)·
        • ο Σεκέμ ο υιός μου ορέχτην η ψυχή του εις τη θεγατέρα σας (Πεντ. Γέν. XXXIV 8)·
    • δ) ενδιαφέρομαι ζωηρά για κ.:
      • επιθυμεί και ορέγεται περί Θεού να μάθει (Κύριλλ. Κων/π. 371)·
    • ε) εποφθαλμιώ:
      • μη ορεχτείς το σπίτι του σύντροφού σου (Πεντ. Έξ. XX 17)·
    • στ) επιθυμώ έντονα να φάω κ., λιγουρεύομαι:
      • την τροφήν ορέχθην (Απόκοπ. 35· Αιτωλ., Μύθ. 54²).
  • 2)
    • α) Μου αρέσει, με ευχαριστεί κ.:
      • Ορέγομουν να περπατώ με τους τραγουδιστάδες (Σαχλ., Αφήγ. 57· Θησ. Πρόλ. [92])·
    • β) απολαμβάνω:
      • κατά μέρος 'ρέγομαι τας καλλονάς εκείνου (ενν. του κάστρου) (Καλλίμ. 2533)·
    • γ) (με την πρόθ. εις + αιτιατ.) αισθάνομαι ερωτική ευχαρίστηση:
      • να είναι αν δεν ορεχτείς εις αυτήν (ενν. γεναίκα) και να την απεστείλεις του θελήματού της (Πεντ. Δευτ. XXI 14)·
    • δ) αγαπώ·
      • (εδώ μεταφ. προκ. για φυτό):
        • Η καστανέα ορέγεται τον ψυχρόν τόπον (Αγαπ., Γεωπον. 157).
  • 3) Καμαρώνω, θαυμάζω κάπ. ή κ.:
    • Ξένοι, δικοί το 'ρέγονται το τέκνο, όσοι το δούσι (Θυσ. 685)·
    • ορέγεται (ενν. ο ρήγας) τσι χάρες σου (Ερωτόκρ. Γ́ 697).
  • 4) Εκτιμώ ιδιαίτερα κ. σε κάπ.:
    • ειπέ, Παναγία, … τι σου ορέκτηκεν ο Κύριος (Πηγά, Χρυσοπ. 90 (17)).
  • 5) Προτιμώ, διαλέγω:
    • (Φαλιέρ., Λόγ. 149)·
    • εκείνο τό ορέγονταιν άλλοι να το αγοράσουν … αγόρασε (Σπαν. (Ζώρ.) V 331)·
    • (με την πρόθ. εις + αιτιατ.):
      • από όλα τα έθνη ορέχτην ο Κύριος εις εσάς (Πεντ. Δευτ. VII 7· Δευτ. X 15).
  • 6)
    • α) Δέχομαι, συμφωνώ:
      • του αφηγήθησαν τες συμφωνίες εκείνες …· αν αγαπά κι ορέγεται να τες έχει στερεώσει (Χρον. Μορ. H 573)·
    • β) (προκ. για συμβουλή) αποδέχομαι:
      • Ο πρίγκηπας, ως το ήκουσεν, μεγάλως το ορέχτη (Χρον. Μορ. P 2640).
  • 7) Αποφασίζω:
    • ο Βαλτουβής ο βασιλεύς ορέχτηκεν να απέλθει εκεί εις την Αδριανόπολιν (Χρον. Μορ. H 1083).
• Β́ Αμτβ.
  • 1) Επιθυμώ, θέλω:
    • (Τριβ., Ταγιαπ. 275), (Διγ. O 681).
  • 2) Αισθάνομαι ευχαρίστηση, ευφραίνομαι:
    • (Ντελλαπ., Ερωτήμ. 292)·
    • να δω τον θαυμαστόν τον πύργον … να ορεκτεί η ψυχή μου (Φλώρ. 1421).

[αρχ. ορέγομαι. Οι τ. ορεύγ‑ 'ρέγ‑ και 'ρέγουμαι στο Somav. (στη λ.). Οι τ. ‑ουμαι και 'ρέγουμαι και σήμ. λογοτ. (ΑΛΝΕ). Ο τ. 'ρεγ‑ και σήμ. λαϊκ. (Κριαρ.). Διάφ. τ. σήμ. ιδιωμ. Η λ. και σήμ.]