• 1) Κάνω κ. ομαλό, ισοπεδώνω, ισιώνω:
  • (Παράφρ. Χων. (v. Dieten) III 13).
• 2) Περιποιούμαι· χαϊδεύω (πιθ. «στρώνοντας» το τρίχωμα ζώου), κανακεύω:
  • Κτενίζουσιν, παστρεύουσιν και ομαλίζουσίν με (ενν. το άλογον) (Διήγ. παιδ. 766).
• 3) (Μτφ.) ηρεμώ, καταπραΰνω:
  • μετά γλυκυτάτων λόγων ομαλίζει τας καρδίας (Ερμον. Θ 299).

• Η μτχ. παρκ. ως επίθ. = (για τόπο) ομαλός, ισόπεδος:
  • κάμπον ομαλισμένον (Λόγ. παρηγ. L 136).

[αρχ. ομαλίζω. Τ. 'μαλίζω σήμ. κρητ., κυπρ. και ποντ. Η λ. και σήμ. ποντ.]