• 1)
  • α) Κατασκευασμένος ολόκληρος από σίδερο:
    • (Τρωικά 533⁹)·
    • πόρτες ολοσίδερες (Θησ. Ζ́ [115¹])·
  • β) (σε μεταφ.):
    • ονόμαζον (ενν. τους Λατίνους) … στήλας ολοσιδήρους (Παράφρ. Χων. 718).
• 2)
  • α) (Προκ. για πολεμιστή) καλυμμένος ολόκληρος με σιδερένια πανοπλία και συνεκδ. πάνοπλος:
    • (Κομνηνής Άννας Μετάφρ. 380)·
    • εδειλίασαν … τα άρματά τους, ότι ήσαν ολοσίδηροι (Τρωικά 531⁶)·
  • β) (προκ. για μέλη του σώματος):
    • τα χέρια του κι η κεφαλή (ενν. του ανθρώπου) … όλα είναι ολοσίδερα (Φυσιολ. (Legr.) 365).

[αρχ. επίθ. ολοσίδηρος]