• 1)
  • α) Δούλος, υπηρέτης:
    • (Φλώρ. 359)·
  • β) ευπατρίδης έμπιστος στην υπηρεσία άρχοντα:
    • εξαπέστειλε … οικέτας και δημαγωγούς αυτού γεγυμνασμένους (Αξαγ., Κάρολ. Έ 242)·
  • γ) υπήκοος· (εδώ με ταπεινότητα):
    • μη κλείσῃς ακοάς, μηδέ αποστραφῄς μοι τον δούλον και οικέτην σου (Προδρ. III 46).
• 2) Υποτελής, υπόδουλος:
  • τα έθνη υποτάξας (ενν. ο Ακρίτης), ώστε και φόρους βασιλεί παρέχειν ετησίους και οι ποτέ πολέμιοι γεγόνασιν οικέται (Διγ. Z 4200).

[αρχ. ουσ. οικέτης. Η λ. και σήμ. (ΑΛΝΕ)]