• Αυτός που ενεδρεύει στους δρόμους· κακοποιός, ληστής:
  • ο Μουσούρ, ο ανδρείος και ληστής οδοστάτης (Διγ. Άνδρ. 367²²)·
  • εγώ ειμί ο τον Μουσούρ ενδίκως θανατώσας, τον οδοστάτην, τον ληστήν (Διγ. Z 2675)·
  • (μεταφ.):
    • την ταλαίπωρον ανθρωπότητα, την οποίαν και επλήγωσαν ανιάτως οι κακοί οδοστάται του βίου (Ευγ. Γιαννούλη, Επιστ. 150³⁶).

[<ουσ. οδός + ‑στάτης (<ίσταμαι). Η λ. τον 4. αι. (TLG)]