• 1) Αφαιρώ, αποσπώ τις ρώγες (σταφυλιού):
  • τον βότρυν ρίπτουν (ενν. οι ακανθόχοιροι) εις την γην και ξηρωγίζουσίν τον (Φυσιολ. (Legr.) 471).
• 2) (Μεταφ.) προκ. για θανάτωση:
  • (Λέοντ., Αίν. V 38).

[<στερ. ξε‑ + ουσ. ρώγα + κατάλ. ‑ίζω. Πβ. ποντ. απορω(γ)ίζω (Παπαδ., ‑ρρ‑). Ο τ. ξη‑ στο Du Cange (ξηρογύζειν). Λ. ‑ιάζω σήμ. ιδιωμ. (Δημ. ‑ρρ‑, Ζώης ‑ρρο‑). Η λ. στο ΑΛΝΕ]