• α) (Εκκλ.) το άγιο μύρο (βλ. μύρο(ν) Εκφρ.):
  • πίνε κρασί συγκεραστόν απολιγού σαν μύρος (Γεωργηλ., Θαν. 541)·
  • (με το επίθ. άγιον· εδώ σε αναχρονισμό):
    • (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 188^r)·
• β) προκ. για το μύρο που αναβλύζει από το σώμα αγίου:
  • (Μαχ. 32²⁹)·
  • (με το επίθ. άγιον):
    • είδα … νεκρούς κι ετρέχαν το άγιον μύρος (Διγ. Esc. 551).

[<ουσ. μύρον με μεταπλ. Η λ. στο Somav. (λ. ‑ον) και σήμ. ιδιωμ. (Δημ., λ. ‑ο(ν)· πβ. ΙΛ, λ. αγιομύρος]