• 1) Μύρο, άρωμα:
  • εκαπνίζουνταν παντοίων λογίων μυρίσματα, μόσχους … και ο αέρας ήταν εύμορφος και γεμάτος μυρωδίαν (Διγ. Άνδρ. 375¹⁶).
• 2)
  • α) Ευωδιά:
    • τέρπομαι τα μυρίσματα της ανθοποικιλίας (Λίβ. (Lamb.) N 910)·
    • ου θέλει τον παράδεισον με τα μυρίσματά του (Διγ. Esc. 841)·
  • β) άσχημη μυρωδιά:
    • μυρίσματα, τσίκνες, βρόμους και άλλα κακά (Μαχ. 216³).
• 3) (Στον πληθ.) μυρωδικά:
  • ροδόσταμα και των λοιπών παντοίων μυρισμάτων (Διγ. Gr. 1832).
• 4) (Συνεκδ.) ευωδιαστό λουλούδι:
  • το λιβάδιν ήνθισεν … ρόδα και μυρίσματα (Αχιλλ. (Smith) N 1048).

[μτγν. ουσ. μύρισμα. Η λ. και τ. και σήμ. ιδιωμ.]