• 1)
  • α) Μάχη:
    • εκεί μπατάγιες δόθηκαν και φοβεροί πολέμοι (Κορων., Μπούας 12)·
  • β) (σε μεταφ.):
    • καλήν μπατάλιαν έδωκεν ο Χάρος στην μεριάν του (Γεωργηλ., Θαν. 284).
• 2) Προκ. για διαδικασία «αντιπαράστασης» στη διάρκεια δικαστικού αγώνα:
  • ημπορεί να έχει πατάλιαν, εάν θέλει ο κατάδικος (Ασσίζ. 108²¹· 46¹²).

[<ιταλ. battaglia. Ο τ. ‑για (<βεν. bataia) και σήμ. ιδιωμ. Ο τ. πα‑ <γαλλ. bataille ή <προβ. batalha, batailla. Η λ. στο Du Cange (‑ία) και σήμ. ιδιωμ.]