Παράλληλη αναζήτηση

Αναζήτηση για: μπαμπούλας

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

μπαμπούλας ο [babúlas] Ο3 (χωρίς πληθ.) : 1. φανταστικό ον με το οποίο φοβίζουν τα παιδιά: Ο ~, ο κακός λύκος κι όλα αυτά, που γέμιζαν με φόβο την παιδική ψυχή, ανήκουν πια στο παρελθόν. 2. (μτφ.) α. για άνθρωπο που προκαλεί φόβο: Kαθηγητής που θέλει να παριστάνει τον μπαμπούλα της τάξης. β. για κάθε κίνδυνο συνήθ. μεγαλοποιημένο: Επέβαλε τη δικτατορία του επισείοντας τον κομμουνιστικό μπαμπούλα.
[μσν. μπαμπούλας, λ. νηπιακή]

[Λεξικό Κριαρά]

μπάμπουλας ο· μπούμπουλας.

Σκαθάρι·
- (εδώ σε προσωποπ.):
  - οι μπαμπούλοι … εφαντάσθησαν έναν δόλον (Μπερτολδίνος 114).

[λ. ηχοπ.· πβ. αρχ. ουσ. βομβυλιός και σημερ. βάβουλας (ΙΛ, λ. βαβούλα (I)), μπάμπουρας και μπούμπουρας]

[Λεξικό Κριαρά]

μπαμπούλας ο.

Φανταστικός δαίμονας, φόβητρο για μικρά παιδιά·
- (εδώ παιγνιωδώς) όν. ανύπαρκτου μήνα:
  - (Σπανός D 1820).

[<ουσ. *μπουμπούλας με ανομοίωση. Πβ. και μπούλα. Η λ. και σήμ.]

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα