• α) Πρόσωπο, όψη:
  • τρίβοντάς του τα μούτρα (Ζήν. Ά μετά στ. 138)·
  • ένα μούτρον αναποδιασμένον (Μπερτόλδος 28)·
  • (μειωτ.):
    • μη με χέσουν στα μούτρα (Σπανός D 1584)·
• β) (με κτητ. αντων. για να δηλωθεί το ίδιο το άτομο):
  • Ψεύγεσαι στα μούτρα τα δικά σου! (Ζήν. Β́ 191).

[<ουσ. μούτρα η (Somav., λ. μούρη και Somav. II, λ. ceffo) <βεν. - ιταλ. mutria. Η λ. στο Somav. (λ. μούτζουνον) και σήμ. (και εν. ‑ο)]