• 1) Η πτερόρροια των θηρευτικών γερακιών, η απόπτωση του πτερώματός τους και η αντικατάστασή του με νέο:
  • πάρεχε αυτῴ (ενν. τῳ ιέρακι) … κρέας χοίρειον πρόσφατον· ωφελεί γαρ αυτόν εις την μούταν (Ιερακοσ. 365¹¹· 366¹⁶).
• 2) Ο χώρος (είδος μεγάλου κλουβιού, ένα σπιτάκι) όπου κλείνουν τα γεράκια την περίοδο της πτερόρροιας:
  • όταν δε βάλῃς αυτόν … εν τῃ μούτῃ, θες ολίγον ύδωρ εν τῳ αγγείῳ …, ίνα πίνῃ (Ιερακοσ. 369¹⁰).
• 3) (Συνεκδ.)
  • α) προκ. για την περίοδο της πτερόρροιας των γερακιών:
    • δος δ’ αυτῴ … εσθίειν εν τῃ μούτῃ κρέας νεωστί σφαγέν (Ιερακοσ. 365⁹)·
  • β) ?προκ. για το πτέρωμα του γερακιού κατά την πτερόρροια:
    • βάλε άμμον … και κισσήριον, ίνα τρίβῃ την μούταν (Ορνεοσ. αγρ. 559¹⁶).

[<μεσν. λατ. muta. Η λ. στο Meursius και σήμ. ποντ.]

• 1) (Προκ. για κυνηγετικό γεράκι) που άλλαξε το πτέρωμά του, που απόκτησε νέο:
  • γεράκιν μέγαν, μουτάτον, έμορφον (Αχιλλ. (Smith) N 1064· Διγ. Z 2220).
• 2)
  • α) (Μειωτ.) που είναι χωρίς (όλα) τα φτερά του (κατά την πτερόρροια), μαδημένος:
    • ένας γέρακας μουτάτος και πολλά παραδαρμένος (Χρησμ. X 33)·
  • β) (σε μεταφ.):
    • Φιλοπαππού, γεράκιν μου μουτάτον! (Διγ. Esc. 1361).

[<μεσν. λατ. mutatus (Du Cange, Lat.· πβ. Αλεξίου, Διγ. Esc., σ. 228). Η λ. στο Meursius]