Παράλληλη αναζήτηση
| 3 εγγραφές [1 - 3] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- μολύβι το [molívi] Ο44 : 1. ξύλινο, συνήθ. κυλινδρικό, αντικείμενο, που στο εσωτερικό του έχει λεπτή ράβδο από ειδική ουσία, συνήθ. γραφίτη, και χρησιμοποιείται για γράψιμο: Mαύρο / μελανί ~. Έσπασε η μύτη του μολυβιού. Γράφει με ~, γιατί σβήνει εύκολα. Xρωματιστά μολύβια για ζωγραφική, μπογιές. ~ για τα μάτια / για τα χείλια, για το βάψιμό τους. 2α. μόλυβδος: Λιωμένο ~. Είναι / γίνεται κτ. ~, είναι πολύ βαρύ. β. (λαϊκότρ.) το βόλι.
μολυβάκι το YΠΟKΟΡ στη σημ. 1. [μσν. μολύβι(ν) < ελνστ. μολίβιον, *μολύβιον υποκορ. του ελνστ. μόλυβος, αρχ. μόλιβος]
[Λεξικό Κριαρά]
- μολύβι το· βολύμιον· μολύβιν.
-
- 1)
- α) Το μέταλλο μόλυβδος, μολύβι:
- χρυσάφι και ασήμι, μολύβιν, σίδερον (Hagia Sophia ω 5288·)>
- είναι (ενν. η τούρλα του ναού) … με το μολύβιν σκεπαστή (Προσκυν. Κουτλ. 390 12527)·
- β) (σε παροιμ. φρ.):
- εβούλισεν σαν μολύβι (Πεντ. Έξ. XV 10)·
- γ) (σε ιατρ. χρ.) έκφρ. μολύβιν πλακερόν = μολύβδινη πλάκα:
- (Ιατροσόφ. 886)·
- δ) (ως μέσο μαντικής, στη μολυβδομαντεία):
- ο μάντης και εκείνος οπού χύνει το κερί ή το μολύβι (Μαλαξός, Νομοκ. 418 σημ. 4· Πηγά, Χρυσοπ. 337 (13)).
- α) Το μέταλλο μόλυβδος, μολύβι:
- 2) (Συνεκδ. - περιληπτ.) βλήματα πυροβόλων όπλων:
- οι στρατιώται … πόλβερην, μολύβιν εβαστούσαν (Αχέλ. 1610).
- 3) Όργανο γραφής, μολύβι:
- εις τούτα τα χαρτιά να ζωγραφίσω ή με μολύβιν τάχα να τα σκιάσω (Κυπρ. ερωτ. 711).
[μτγν. ουσ. μολύβιον. Ο τ. ‑ιν και σήμ. ιδιωμ. Η λ. και σήμ.]
- 1)
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- μολυβιά η [molivjá] Ο24 : λεκές ή γραμμή που γίνεται με μολύβι: H μπλού ζα του ήταν γεμάτη μολυβιές.
[μολύβ(ι) -ιά]
