• Αυτός που μισεί κάπ., εχθρός:
  • σύντριψε τ’ απάκια των αντιστεκουμένων του και των μισητάδων του (Πεντ. Δευτ. XXXΙIΙ 11)·
  • αναγράφω (ενν. εγώ, ο Θεός σου) κρίμα γονιών ιπί παιδιά … εις τους μισωτές μου (αυτ. Έξ. XX 5).

[<μισώ + κατάλ. ‑τής. Ο τ. ‑ωτής κατά βιασμό με επίδρ. του μισώ. Η λ. σε Γλωσσάρ.]