Παράλληλη αναζήτηση

Αναζήτηση για: μετεωρίζω

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

μετεωρίζω [meteorízo] -ομαι Ρ2.1 : (συνήθ. παθ.) κάνω κτ. να αιωρείται: Mετεωρίζεται το πουλί / η ομίχλη. || (επέκτ.): Mετεωρίζεται η σκέψη / η φαντασία κάποιου.
[λόγ. < αρχ. μετεωρίζω]

[Λεξικό Κριαρά]

μετεωρίζω· μετωρίζω.

I. Eνεργ.
- Ά (Μτβ.) διασκεδάζω, ψυχαγωγώ κάπ.:
  - κρότησον την κιθάραν σου και μετεώρισόν μοι (Διγ. Z 2871).
- Β́ (Αμτβ.) κάνω αστεία, αστειεύομαι:
  - ο Ιησούς μετωρίζοντας παίρνει το κανάτι … και τσακίζει το (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 247^v).
ΙI. Μέσ.
- Ά Αμτβ.
  - α) συζητώ για ανούσια ή ανόητα πράγματα, κενολογώ:
    - δεν έσμιγε με νέους ατάκτους πώποτε, να γελά και να μετεωρίζεται (Μαρτύρ. αγ. Νικολ. 161⁹)·
  - β) αστεΐζομαι, χωρατεύω:
    - (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 353^v), (Διήγ. παιδ. 115).
- Β́ (Μτβ.) αστειεύομαι με κάπ., «πειράζω» κάπ.:
  - (Διγ. Άνδρ. 378²⁶).

[αρχ. μετεωρίζω. Ο τ. στο Steph. και σήμ. ιδιωμ.]

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα