• 1) Μεταβάλλομαι, μετατρέπομαι, αλλάζω:
  • (Σφρ., Χρον. 194²⁴).
• 2)
  • α) Μετακινούμαι, μεταβαίνω από ένα τόπο σε άλλο· αναχωρώ εκ νέου:
    • αυτός από τον τόπον του ποτέ ου μεταπίπτει (Φυσιολ. (Legr.) 119)·
    • εμεταπέσαμεν εκ το κατουνοτόπιν (Λίβ. (Lamb.) N 731)·
  • β) (σε μεταφ.) προκ. για μετάβαση από μια κατάσταση σε άλλη:
    • (Λόγ. παρηγ. L 283)·
    • να μεταπέσει, να αλλαγεί και να σε συμπαθήσει (Λίβ. (Lamb.) N 248)·
  • γ) παρασύρομαι:
    • τάχιστα μετέπεσεν ως υπ’ ανέμου κόνις (Γλυκά, Στ. 356).
• 3) Περιέρχομαι
  • α) (στην εξουσία κάπ.):
    • η βασιλεία … εις άλλον μεταπέσει (Γεωργηλ., Βελ. Λ 83· Ψευδο-Γεωργηλ., Άλ. Κων/π. 36)·
    • έμελλον μεταπεσείν τα της τύχης ανδραγαθήμάτα εν χερσί των Τούρκων (Δούκ. 357⁷)·
  • β) (προκ. για ψυχική κατάσταση):
    • μετέπεσεν εις ήμερον, το μανικόν αφήκε (Λίβ. N 3013).
• 4) Ξαναπλαγιάζω:
  • εγερνόμην κι έγραφα και μετέπιπτον πάλιν (Ψευδο-Γεωργηλ., Άλ. Κων/π. 717).

[αρχ. μεταπίπτω. Τ. ‑πέφτω σήμ. ποντ. (Andr.)]