• 1)
  • α) Μεσάνυχτα, η ώρα του μεσονυκτίου:
    • εσήμανεν το μεσανυκτικόν (Μαχ. 386¹⁷)·
  • β) (επιρρ.) κατά τη διάρκεια του μεσονυκτίου, τα μεσάνυχτα:
    • (Κυπρ. ερωτ. 143²)·
    • το μεσανυκτικόν αναφάναν τα άρμενα (Μαχ. 676³¹).
• 2) (Εκκλ.) ακολουθία που ψάλλεται τα μεσάνυχτα:
  • (Ναθαναήλ Μπέρτου, Στιχοπλ. IV 1016).

[ουδ. του επιθ. μεσονυκτικός (Soph.) ως ουσ. Ο τ. ‑σα‑ στο Somav. Ο τ. μισονυχτικό από παρετυμ. επίδρ. του επιθ. μισός. Η λ. στο Meursius και σήμ. εκκλ.]