Παράλληλη αναζήτηση
| 3 εγγραφές [1 - 3] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- μαργαριτάρι το [marγaritári] Ο44 : 1. είδος σκληρού, γυαλιστερού και συνήθ. σφαιρικού πολύτιμου λίθου, οργανικής προέλευσης, που σχηματίζεται μέσα στο όστρακο ορισμένων μαλακίων και χρησιμοποιείται στην κοσμηματοποιία: Φυσικό / καλλιεργημένο / αληθινό / ψεύτικο ~. Aλιεία / καλλιέργεια μαργαριταριών. Kολιέ με μαργαριτάρια. Δόντια σαν μαργαριτάρια, μικρά και άσπρα. 2. (μτφ.) α. για κτ. που μοιάζει με μαργαριτάρι: Δύο μαργαριτάρια κύλησαν στα μάγουλά του, για δάκρυα. β. για κάθε σοβαρό λάθος, ιδίως γλωσσικό, κυρίως στο γραπτό λόγο: Mαθητική έκθεση γεμάτη μαργαριτάρια.
[μσν. μαργαριτάρι(ο)ν υποκορ. του ελνστ. μαργαρίτ(ης) (ανατολ. προέλ.) -άριον (2β: λόγ. μαργαρίτης με προσαρμ. στο δημοτ. μαργαριτάρι, σημδ. γαλλ. perle ή ιταλ. perla)]
[Λεξικό Κριαρά]
- μαργαριτάριον το· μαργαριτάρι· μαργαριτάριν· γεν. εν. μαργαριτάρου· γεν. πληθ. μαργαριτάρων.
-
- Μαργαριτάρι:
- (Λόγ. παρηγ. L 291)·
- ρεβιθάτον μαργαριτάρι (Διήγ. Αλ. V 39)·
- δόντια μαργαριτάρια (Βέλθ. 702)·
- (σε μεταφ.):
- Το ριζικό κι η μοίρα σας να αθιού μαργαριτάρια (Στάθ. Γ́ 513).
[<ουσ. μαργαρίτης + κατάλ. ‑άριον. Η λ. σε παπύρ. και στο Meursius. Ο τ. ‑ιν τον 9. αι. και σήμ. ποντ. Ο τ. ‑ι στο Βλάχ. και σήμ.]
- Μαργαριτάρι:
[Λεξικό Κριαρά]
- μαργαριταρίτσιν το.
-
- Μικρό μαργαριτάρι:
- (Κώδ. Πάτμου I 10).
[<ουσ. μαργαριτάρι(ν) + κατάλ. ‑ίτσιν]
- Μικρό μαργαριτάρι:
