• 1)
  • α) Μηνώ, ανακοινώνω:
    • ταύτ’ η κόρη … συλλογίζεται ίνα τα μαντατεύσῃ τα αδέλφια της (Διγ. Esc. 304)·
  • β) γνωστοποιώ, αποκαλύπτω:
    • το φως του ηλιού … που μαντατεύγει τα κουρφά κι οπού τα φανερώνει (Ερωτόκρ. Γ́ 1512)·
  • γ) μεταδίδω ερωτικό μήνυμα:
    • να γυρέψω ετούτη την πολιτική, να τησε μαντατέψω (Κατζ. Έ 372).
• 2) Μαρτυρώ, καταγγέλλω, καταδίδω:
  • Αν το πω του βασιλιού κι αν τηνε μαντατέψω, σκοτώνει τη (Ερωτόκρ. Ά 1703).

[<ουσ. μαντάτο + κατάλ. ‑εύω. Ο τ. στο Βλάχ.· τ. ‑εύκω σήμ. κυπρ. Η λ. στο Somav. και σήμ. ποντ.]