• 1) Από μεγάλη απόσταση, από μακριά:
  • τους … μακρόθεν βλέποντας την δόμησιν (Διγ. Z 3845).
• 2)
  • α) Σε μεγάλη απόσταση, μακριά:
    • ιστάμενος μακρόθεν (Καλλίμ. 1823)·
    • εκ της πόλεως μακρόθεν (Πτωχολ. α 45)·
  • β) (με το άρθρο ως επίθ.) απομακρυσμένος:
    • τα μακρόθεν έθνη (Βίος Αλ. 3301)·
  • γ) (ως ουσ. προκ. για πρόσωπο) αυτός που δεν είναι συγγενής, ο ξένος:
    • μηδέ συγκρίνῃς πρόσωπα γνησίων και μακρόθεν (Σπαν. P 91).

[μτγν. επίρρ. μακρόθεν. Η λ. και σήμ. ποντ. Βλ. και απομακρόθεν, αποταμακρόθεν]