• Ά Αμτβ.
  • 1) Είμαι μακρόθυμος, υπομένω τα σφάλματα ή τις αδικίες των άλλων, δείχνω ανεκτικότητα ή ευσπλαχνία:
    • οπόταν τινάς σε υβρίσει …, μακροθύμησον (Μαρτύρ. αγ. Νικολ. 167²⁵⁷)·
    • (προκ. για το Θεό):
      • (Ιερόθ. Αββ. 337).
  • 2) Κάνω υπομονή, περιμένω υπομονετικά:
    • Ειδέ και μακροθυμήσεις, άφες τον καιρόν να έλθει (Πτωχολ. α 405).
• Β́ (Μτβ.) υπομένω τα σφάλματα ή τα ελαττώματα κάπ.· ανέχομαι· επιτρέπω κ.:
  • Αν ίδῃς δε θυμούμενον άνθρωπον, … μακροθύμησέ τον (Σπαν. A 241)·
  • (προκ. για το Θεό):
    • δέσποτα … εμακροθύμησας και ταύτα γενέσθαι (ενν. η Άλωση) (Ιστ. πολιτ. 20¹⁸).

[μτγν. μακροθυμέω. Η λ. και σήμ. λόγ.]