• 1)
  • α) (Αμτβ.) τινάζομαι βίαια, σπαρταρώ, σφαδάζω:
    • εκείνον μεν καταλιμπάνει κείμενον και λακταρίζοντα εν τῳ ιδίῳ αίματι (Παράφρ. Χων. 445)·
  • β) (μτβ. και αμτβ.) τρέμω, συνταράζομαι, συγκλονίζομαι (από αγωνία, λύπη, πόνο, συγκίνηση, κ.τ.ό.):
    • πώς λακταρίζει (ενν. το πουλάκι) … μη χάσει τα παιδιά του (Π. Ν. Διαθ. φ. 335α 23)·
    • εγώ αγαπώ και καίγομαι, πονώ και λαχταρίζω (Πανώρ. Ά 147)·
    • (προκ. για την καρδιά):
      • (Φαλιέρ., Θρ. 32)·
    • (προκ. για τη γη):
      • (Αχέλ. 1110).
• 2) (Μτβ. και αμτβ.) κατέχομαι από ζωηρή και αγωνιώδη επιθυμία:
  • λακταρίζω, πεθυμώ να πάγω στη μητέρα (Θυσ. 780· Σουμμ., Παστ. φίδ. Ά [1036]).

[πιθ. <λακτίζω αναλογ. προς τα σπαρταρίζω, σταμαρίζω, κ.ά. ή <λαχτώ κατά το σχ. πετώ - πεταρίζω κ.τ.ό. ή <ουσ. λαχτάρα + κατάλ. ‑ίζω. Ο τ. στο Βλάχ. Η λ. και σήμ.]