• Ά Μτβ.
  • 1)
    • α) Πέφτω στον κλήρο, στο μερίδιο κάπ.:
      • το ρηγάτο του κυρού τίνος παιδιού να λάχει (Ερωτόκρ. Δ́ 630)·
    • β) τυχαίνω, συμβαίνω σε κάπ.:
      • τό μὄλαχεν εμέ μπορεί κι εσέ να λάχει (Χορτάτση, Ελευθ. Ιερουσ. Δ́ 104).
  • 2) Πετυχαίνω, κερδίζω:
    • συνάψαντες πόλεμον και την νικώσαν ο Μεχμέτ λαχών εδιώκοντο παρ’ αυτού … (Δούκ. 157⁸).
  • 3) Βρίσκω, συναντώ:
    • κόρην ωραίαν, εύμορφον εγύρευα να λάχω (Λίβ. P 2574).
• Β́ Αμτβ.
  • 1) Είμαι ή βρίσκομαι τυχαία:
    • Πώς ήλαχες εδώ και από ποιον τόπον είσαι; (Φορτουν. Γ́ 286).
  • 2) (Τριτοπρόσ.) συμβαίνει, γίνεται:
    • έλαχεν ο μαυρισμένος φόνος … του Μιχαήλ του Λίμπονα (Λίμπον. Αφ. 24).
  • 3) Καθορίζομαι ως μερίδιο κάπ.:
    • χρυσάφιον … και σπίτια θαυμαστά … έλαχαν εις το ριζικόν της … θυγατρός (Διγ. Άνδρ. 360⁸).
• Γ́ Απρόσ.
  • 1) Τυχαίνει, συμβαίνει:
    • πώς τρομώ μη λάχει να ξυπνήσω (Φορτουν. Έ 321)·
    • φρ. α λάχει να, βλ. αν Εκφρ. 6.
  • 2) Αρμόζει:
    • εντύσαν τον ως βασιλέαν … κι ευφήμισαν κι εδόξασαν ως πρέπει κι ως λαχάνει (Χρον. Μορ. H 986).

[αρχ. λαγχάνω. Ο τ. λαχ‑ και σήμ. κυπρ. Ο τ. λαχαίνω στο Βλάχ. και σήμ.]