• 1)
  • α) Χορδή μουσικού οργάνου:
    • (Διγ. Esc. 828)·
  • β) (συνεκδ.) έγχορδο μουσικό όργανο· γιορτή:
    • Δεν είν’ καιρός να πηαίνομε σε κόρδες, σε λαγούτα (Κατζ. Δ´ 229).
• 2)
  • α) Χορδή τόξου:
    • μια πιάνει σαΐτα κι εις του δοξαριού την κόρδαν τηνε βάνει (Σουμμ., Παστ. φίδ. Δ´ [242])·
    • (ως όργανο εκτέλεσης):
      • τον επνίξανε από το λαιμό με την κόρδα (Χρον. σουλτ. 143²⁶)·
  • β) (συνεκδ.) τόξο:
    • οι Τούρκοι … πέφτοντας αφήνασι τες κόρδες και σκουτάρια (Τζάνε, Κρ. πόλ. 276¹⁴).
• 3) Χορδή οργάνου για κατεργασία μπαμπακιού:
  • (Διήγ. παιδ. 535).

[<λατ. corda <αρχ. ουσ. χορδή. Η λ. τον 6.-7. αι. και σήμ. ιδιωμ.]

• Τεντώνω χορδή (τόξου):
  • εκόρδαινεν όμορφα … και δεν έχαννεν βερετούνιν (Μαχ. 458²⁰).

[<ουσ. κόρδα + κατάλ. ‑αίνω. Βλ. και κορδώνω]