• 1) Kαλύτερος:
  • (Δούκ. 251^13‑4).
• 2) Γενναιότερος, δυνατότερος:
  • έτρωσεν τον αριστέα, τον κρειττότερον της Tροίας (Eρμον. Λ 42).
• 3) Που έχει τη μεγαλύτερη εξουσία, ισχυρότερος:
  • ουδ’ ο βασιλεύς ατός του ο κρειττότερος των όλων (Eρμον. H 298).

[αρχ. επίθ. κρείττων. O συγκρ. μτγν. (κρεισσό-, Steph.)]