• Α´ Μτβ.
  • 1) Διακηρύσσω ως κήρυκας, διαλαλώ:
    • (Ασσίζ. 215^8‑9).
  • 2) Ανακηρύσσω:
    • βασιλεύς κηρύσσεται (ενν. ο Λίβιστρος) γης Αργυρού του κάστρου (Λίβ. Sc. 2063)·
    • φως μου σε κηρύττω (Λίβ. Sc. 783).
  • 3) Διακηρύσσω:
    • (Ριμ. Βελ. ρ 260), (Μαχ. 188³⁴)·
    • η φήμη … ας πετάξει … κηρύσσοντας με σάλπιγγα … του Λίμπονά μου τ’ όνομα και χάριτες τες τόσες (Λίμπον. 71).
  • 4) Κατονομάζω, ορίζω:
    • εις την ημέραν ότι τελειωθούν οι μάρτυρες όλοι, διδεί ημέραν … κηρύσσουν τους μάρτυρας (Ελλην. νόμ. 563¹).
  • 5) Ανακοινώνω (με κήρυκα):
    • εκηρύχθη η μέση απόφασις (Ελλην. νόμ. 533¹⁵)·
    • Ο πρίντζης … έπεψεν εις την δύσιν ένα νοτάρην … να κηρύξει τον θάνατον του ρε Πιέρ (Μαχ. 296⁷).
  • 6) (Προκ. για πόλεμο) κηρύσσω:
    • (Αχιλλ. N 448), (Μαχ. 282^19‑20).
  • 7) Διδάσκω:
    • Ειρήνην πούρου εκήρυξεν ο λυτρωτής μας (Κυπρ. ερωτ. 153³).
  • 8) Διαδίδω:
    • γι’ αύτηνε να κηρυχθεί μία φήμη εντροπιασμένη (Σουμμ., Παστ. φίδ. Β´ [1314]).
  • 9) Διασύρω:
    • όλες (ενν. τις γυναίκες) διά να τας δείξω και εις τον κόσμο να κηρύξω (Συναξ. γυν. 487).
• Β´ Αμτβ.
  • 1) Διακηρύσσω:
    • Εκείνος γουν ο βασιλεύς εκήρυξεν ευθέως, τους πάντας επροσφώνησεν ότι ν’ αρματωθούσιν (Αχιλλ. O 245).
  • 2) Ηχώ δίνοντας σύνθημα:
    • προσέταξεν ευθύς γενέσθαι τον αγώνα· εκήρυσσον αι σάλπιγγες, άθλα συνεκροτούντο (Βίος Αλ. 2409).

[αρχ. κηρύσσω. Η λ. και σήμ.]