• 1)
  • α) Σύστημα τροπαρίων που περιλαμβάνει εννέα ωδές:
    • (Ντελλαπ., Στ. θρην. 676)·
  • β) ύμνος, ψαλμός:
    • (Παϊσ., Ιστ. Σινά 1612).
• 2) Διάταξη· ειδικές ρυθμιστικές διατάξεις (στην εκκλησία), το «τυπικό» στις μονές, δόγμα:
  • (Ιερόθ. Αββ. 334), (Ελλην. νόμ. 516²⁹).
• 3) Εκκλησιαστική ποινή για μετάνοια, τιμωρία, επιτίμιο:
  • Περί μοιχείας και του κανόνος αυτής (Βακτ. αρχιερ. 170)·
  • να κάμουν κανόναν, να νηστεύσουν (Kαρτάν., Π. N. Διαθ. φ. 4^v).
• 4) (Για πρόσωπο) υπόδειγμα ορθότητας:
  • πενθήσατε … οι αρχιερείς τον κανόνα της ιεροσύνης (Χίκα, Μονωδ. 154).

• Εκφρ.
• 1) Άνθρωπος του κανόνος = ρωμαιοκαθολικός μοναχός:
  • (Ασσίζ. 107²⁹).
• 2) Μάστορος του κανόνος = ηγούμενος ρωμαιοκαθολικού μοναχικού τάγματος:
  • (Ασσίζ. 94⁷).

[αρχ. ουσ. κανών. Ο τ. και σήμ.]