• 1) (Ενεργ. και μέσ., μτβ. και αμτβ.) προσποιούμαι, υποκρίνομαι:
  • οι άρχοντες … εκαμώνουντα πως δεν ηξεύρουν τίποτας (Σουμμ., Ρεμπελ. 182).
• 2) (Ενεργ.) αροτριώ:
  • αν ήτον να κάμει το περιβόλιν οπού εποντίζετον, αν ουδέν είχεν καμωθεί εις τον καιρόν του (Ασσίζ. 328²⁸).

[<αόρ. έκαμον-κάμω του κάμνω + κατάλ. ‑ώνω. Το μέσ. στο Βλάχ. και σήμ.]