• 1) Kαλύτερος:
  • O κάλλιος φίλος (Xρον. Mορ. H 3218).
• 2) Ωραιότερος:
  • γνωρίσῃς πασών (ενν. των γυναικών) την καλλιοτέραν (Bέλθ. 529).

• Tο ουδ. ως ουσ. = το καλύτερο:
  • άκουε πάντα συνετώς και χώριζε το κάλλιον (Kομν., Διδασκ. Δ 153).
• O πληθ. ουδ. ως ουσ. = τα καλά, οι καλές συνθήκες:
  • με κάλλια λίγα και πολλά μαρτύρια (Θησ. (Foll.) I 3).
• Tο ουδ. έναρθ. ως επίρρ. = όσο καλύτερα:
  • βλέπε τον Άγιον Iλαρίον εις το καλλιότερον όπου να μπορήσεις (Mαχ. 508³¹· Θησ. (Foll.) I 91).

[<αρχ. επίθ. κάλλιον, ουδ. συγκρ. του επιθ. καλός. Ο συγκρ. καλλιότερος μτγν. και σήμ. κρητ.]