• 1) (Προκ. για πρόσωπα ή πράγματα) ζευγάρι:
  • Σεβαστιανός και Ουρβίκιος, διαβόλου το ζευγάρι (Ζήν. Β´ 99).
• 2) Αντρόγυνο:
  • στέκανε αγκαλιαστά σαν να ’τανε ζευγάρι (Δεφ., Σωσ. 154).
• 3) Ζεύγος από βόδια για την καλλιέργεια της γης:
  • εύρε άνθρωπον κάμνοντα την γην με το ζευγάριν (Καλλίμ. 1486)·
  • φρ. κάνω ζευγάρι = οργώνω:
    • (Διήγ. πανωφ. 60).

[αρχ. ουσ. ζευγάριον. Ο τ. και σήμ.]