• α) Επιδεξιότητα, επιτηδειότητα, ικανότητα:
  • (Αχιλλ. L 1271)·
  • απήλθαν φρόνιμα μετά επιδεξιοσύνης (Χρον. Μορ. Η 4835)·
• β) πονηριά· «τέχνη»·
  • (προκ. για γυναίκα) χάρη:
    • με … τες ’πιδεξιοσύνες σου εκατεδούλωσές με (Ερωτοπ. 48).

[<επίθ. επιδέξιος + κατάλ. ‑σύνη. Ο τ. ’πιδεξιοσύνη στο Du Cange (λ. επιδέξιος). Τ. επιδεξοσύνη στο Βλάχ. Η λ. το 12. αι. (LBG, ‑ω‑) και σήμ.]