• 1) Τοποθέτηση επάνω σε κ.:
  • διά της επιθέσεως των χειρών των αποστόλων δίδοται το πνεύμα το άγιον (Ιστ. πατρ. 188¹⁵).
• 2) (Προκ. για πόλεμο) επίθεση:
  • (Ιστ. Ηπείρ. ΙV¹⁰)·
  • (μεταφ.):
    • των δανειστών μου, βασιλεύ, λύσον τας επιθέσεις (Προδρ. III 285 χφφ PK κριτ. υπ).

[αρχ. ουσ. επίθεσις. Η λ. και σήμ. (‑η)]