Παράλληλη αναζήτηση

Αναζήτηση για: εκτρέπω

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

εκτρέπω [ektrépo] -ομαι Ρ αόρ. εξέτρεψα, απαρέμφ. εκτρέψει, παθ. αόρ. εκτράπηκα, γ' πρόσ. (λόγ.) και εξετράπη, εξετράπησαν, απαρέμφ. εκτραπεί : 1. βγάζω κτ. έξω από την κανονική, τη φυσική ή την αρχική πορεία του: ~ τη ροή / το ρεύμα ποταμού. 2. (παθ.) α. βγαίνω έξω από την πορεία μου: Aυτοκίνητο εξετράπη από την πορεία του και έπεσε σε γκρεμό. β. (μτφ.) παρασύρομαι σε ενέργειες απρεπείς και ανάρμοστες: Οι συζητητές εξετράπησαν σε ύβρεις· (πρβ. παρεκτρέπομαι). Οι διαδηλωτές εξετράπησαν σε βιαιότητες και βανδαλισμούς.
[λόγ. < αρχ. ἐκτρέπω]

[Λεξικό Κριαρά]

εκτρέπω· εχτρέπω.

I. Ενεργ.
- 1) Μετατρέπω, αλλάζω:
  - (Διγ. Gr. 3302).
- 2) Καταστρέφω:
  - (Ιων. III 4).
- 3) Παρασύρω:
  - (Σπαν. O 238).
- 4) Βγάζω από τα λογικά, τρελαίνω:
  - (Σαχλ. N 272).
- 5) Τρέπω σε φυγή:
  - τους εχθρούς εκτρέπει (Σπαν. (Λάμπρ.) Va 501).
- 6) Νικώ, υποτάσσω:
  - (Διγ. Z 4160).
II. (Μέσ.) παρεκτρέπομαι:
- η αγάπη είναι σιμά στον άνθρωπον όπου δεν εξετράπη (Διακρούσ. 119⁴).

[αρχ. εκτρέπω. Η λ. και σήμ. λόγ.]

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα