• 1) Προσφορά του δεκάτου των αγαθών στο Θεό:
  • εκ τα καλά του οίκου του να δίδει (ενν. ο Μελχισεδέκ) δεκατία (Χούμνου, Κοσμογ. 892).
• 2) Φόρος που συνίσταται στο δέκατο των εσόδων:
  • περίσσο βίος εμάζωνε μόνον ’κ τη δεκατιά του (Βεντράμ., Φιλ. 130).

[<αρχ. ουσ. δεκάτη + κατάλ. ‑ία. Ο τ. στο Βλάχ. Η λ. τον 6. αι.]