• 1)
  • α) Παλάμη του χεριού με σφιγμένα τα δάκτυλα, γροθιά:
    • τον γρόθον του εις το μάγουλον είχεν ακουμπισμένον (Διγ. Esc. 418)·
  • β) το άκρο του χεριού (με τον καρπό):
    • το δίκαιον κρίνει ότι να χάσει τον δεξιόν του γρόθθον (Ασσίζ. 432²⁵)·
  • γ) γρονθοκόπημα:
    • έδερεν ανήρ τον σύντροφό του … με γρόθο (Πεντ. Έξ. XXI 18).
• 2) Μέτρο μήκους ίσο με 4 δακτύλους, δηλ. περ. 8 εκ.:
  • η σπιθαμή πυγμάς τρεις, ήτοι γρόνθους (Metrol. 74⁵).

[<μτγν. ουσ. γρόνθος. Ο τ. ‑θθος και σήμ. ιδιωμ. Η λ. στο Meursius και σήμ. ιδιωμ. (ΙΛ)]