• Α´ Μτβ.
  • 1)
    • α) Γυρίζω πίσω κάπ. ή κ., επιστρέφω κ.:
      • εσέναν να σκοτώσουσιν και εμέναν να διαγείρουν (Διγ. Esc. 872)·
      • ό,τι μου πήρε ο θάνατος πλιο δε μου το γιαγέρνει (Ερωτόκρ. Δ´ 2016)·
    • β) τοποθετώ κ. στην προηγούμενή του θέση:
      • Ω Αβραάμ, τη μάχαιρα γιάγειρε στο φηκάρι (Θυσ. 941).
  • 2) Ανασηκώνω:
    • εψηλάφησε τα κομμένα κεφάλια και τα κορμιά εδιέγερνεν (Ψευδο-Γεωργηλ., Άλ. Κων/π. 830).
  • 3) Εγείρω, προκαλώ:
    • να διαγέρνουν πόλεμο (Διγ. O 2907).
• Β´ Αμτβ.
  • 1)
    • α) Γυρνώ πίσω, επιστρέφω:
      • και αν με θάψου ζωντανό, πώς αποκεί γιαγέρνω; (Ζήν. Β´ 272)·
      • τέσσερα ζάλα πάγω ομπρός κι οκτώ γιαγέρνω οπίσω (Ερωτόκρ. Α´ 1674)·
    • β) κατευθύνομαι:
      • σύρνεται οπίσω, πηαίνει ομπρός, ζερβά δεξά γιαγέρνει (Ερωτόκρ. Β´ 1073)·
    • γ) διαβαίνω, περνώ:
      • στον ποταμό εγύρευεν τόπο για να διαγείρει (Διγ. O 2806)·
    • δ) αλλάζω γνώμη:
      • έλεγα να ’ναι λύκοι και πάλιν εδιέγερνα κι έλεγα κι έν’ κοράκοι (Σαχλ. B´ PM 329).
  • 2) Πέφτω·
    • (σε παροιμ.):
      • που λάκκον σκάφτει αλλουνού αυτός θέλει διαγείρει (Σταυριν. 1198).

[<αρχ. διεγείρω. Η λ. (Βλάχ.) και ο τ. διαγέρνω (Meursius, ‑ειν) και σήμ. ιδιωμ. (Andr., λ. διεγείρω)]