• Α´ Κυριολ.
  • 1) Σφραγίζω κ. με βούλλα:
    • Το προβελέντσι εβούλλωσεν ατός του ο λογοθέτης (Χρον. Μορ. H 7695)·
    • (προκ. για νομίσματα):
      • (Βαρούχ. 613¹¹).
  • 2) Σφραγίζω, κλείνω:
    • εβουλλώσαν το σύγκριτον και την βόταν όπου ήτον ο βίος (Μαχ. 50⁵).
  • 3)
    • α) Βάζω σε κάπ. σημάδι για αναγνώριση:
      • εβάλασιν κερίν εις το νύχιν του μεγαλλιώνος του και εβουλλώσαν το (Μαχ. 410¹¹)·
    • β) στιγματίζω κάπ. με πυρακτωμένο σίδερο:
      • κλέπτην … βουλλωμένον, ήγουν καστηριασμένον (Ασσίζ. 231²⁰).
• Β´ Μεταφ.
  • 1) (Προκ. για το Θεό) «σφραγίζω» κάπ. με τη Χάρη ως εγγύηση μελλοντικής σχέσης:
    • εβουλλωθήκετε με το Πνεύμα του ταξίματος το Άγιον (Χριστ. διδασκ. 130).
  • 2) (Μέσ.) εξαλείφομαι:
    • να βουλλωθούσιν αι αμαρτίες (Χριστ. διδασκ. 87).
  • 3) Δημεύω· μεταβιβάζω την κυριότητα κάπ. πράγματος:
    • (Βουστρ. 178¹²).
  • 4) Επικυρώνω κ.:
    • τες συμφωνίες της τρέβας να τες βουλλώσουσιν εκεί με το χρυσόβουλλόν του (Χρον. Μορ. H 8755).
  • 5) (Προκ. για μάτια ανθρώπου) κλείνω, σφραγίζω:
    • (Ριμ. Βελ. ρ 111).

[μτγν. βουλλόω. Η λ. στο LBG, το Βλάχ. (‑λ‑) και σήμ. (ά. γρ. ‑λ‑)]